Η Madonna Louise Ciccone (16 Αυγούστου, 1958) είναι μία Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός, μουσικός, παραγωγός, χορεύτρια, ηθοποιός και συγγραφέας.
"Βασίλισσα της Ποπ", "Madge (Ματζ)", "Material Girl ". Είναι γνωστή για τα πρωτοποριακά μουσικά της video, καθώς και την χρήση πολιτικών, θρησκευτικών και σεξουαλικών συμβόλων στην δουλειά της.
Το 2000, το βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες αναγνώρισε τη Madonna ως την πιο επιτυχημένη τραγουδίστρια όλων των εποχών, με πωλήσεις περίπου 130 εκατομμυρίων δίσκων και 50 εκατομμυρίων singles. Mε πωλήσεις που ανέρχονται σε πάνω απο 200 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως, η Μαντόνα είναι η πιο ακριβοπληρωμένη τραγουδίστρια όλων των εποχών, σύμφωνα με το βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες το 2007, καθώς και το Billboard Magazine". Το περιοδικό Forbes έχει υπολογίσει την περιουσία της κοντά στα $325 εκατομμύρια. Επιπλέον η Μαντόνα είναι κάτοχος του ρεκόρ των μεγαλύτερων εισπράξεων περιοδείας (Confessions Tour) από γυναίκα καλλιτέχνη, με κέρδη πάνω από $200 εκατομμύρια.
Μετά την Confessions Tour (2006), ακολούθησε η Sticky & Sweet Tour (2008-2009) η οποία έσπασε το προηγούμενο ρεκορ, κάνοντας την Sticky & Sweet Tour την πιο κερδοφόρα περιοδεία απο σόλο καλλιτέχνη (άνδρα και γυναίκα) αφού τα κέρδη ξεπέρασαν τα $407.713.266 , με τους θεατές να φτάνουν τους 3.545.899 σε 85 σταθμούς σε όλον τον κόσμο.
Πρώτα χρόνια
Η Madonna Ciccone γεννήθηκε στο Μπέι Σίτι του Michigan. Είναι το τρίτο ανάμεσα στα έξι παιδιά του Silvio "Tony" P.Ciccone και της Madonna Louise Fortin. Μεγάλωσε με καθολικές αρχές στα προάστια του Ντιτρόιτ. Η μητέρα της πέθανε από καρκίνο του μαστού στην ηλικία των τριάντα ετών (1 Δεκεμβρίου 1963) και αυτό, όπως λέει η ίδια, σημάδεψε ανεπανόρθωτα τη ζωή της. Ο πατέρας της αργότερα παντρεύτηκε την οικονόμο του σπιτιού, την Joan Gustafson και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά.
Η Μαντόνα έπεισε τον πατέρα της να την αφήσει να παρακολουθήσει μαθήματα μπαλέτου. Με τον τότε δάσκαλο της Κρίστοφερ Φλιν (Christopher Flynn) επισκέπτονταν Gay Bars. Φοίτησε στο Λύκειο του Ρότσεστερ Άνταμς (Rochester Adams High School) όπου ήταν από τις καλύτερες μαθήτριες, καθώς και μέλος της ομάδας μαζορέτων.
Το 1976, μόλις αποφοίτησε από το σχολείο, έλαβε μία υποτροφία για σπουδές χορού στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ένα χρόνο αργότερα εγκατέλειψε το κολέγιο και πήγε στη Νέα Υόρκη, για να κάνει καριέρα ως χορεύτρια. Η ίδια έχει πει:
“Όταν πήγα στην Νέα Υόρκη, ήταν η πρώτη φορά που ανέβαινα σε αεροπλάνο, η πρώτη φορά που έπαιρνα ταξί, η πρώτη φορά για όλα. Και ήρθα με 35 δολάρια στο πορτοφόλι μου. Είναι το πιο γενναίο πράγμα που έκανα στη ζωή μου”.
Είχε πολύ λίγα χρήματα, και για λίγο καιρό ζούσε στην εξαθλίωση, κάνοντας χαμηλόμισθες δουλειές, συμπεριλαμβανομένης και μιας θέσης στα Ντάνκιν Ντόνατς (Dunkin' Donuts). Διδάχτηκε χορό από από την Μάρθα Γκράχαμ (Martha Graham) και την Περλ Λάνγκ (Pearl Lang).
Κατά την διάρκεια της περιοδείας του Γάλλου καλλιτέχνη Πάτρικ Χερνάντεζ (Patrick Hernandez) το 1979, στην οποία συμμετείχε, γνώρισε και ερωτεύτηκε τον μουσικό Νταν Γκίλροϊ (Dan Gilroy), με τον οποίο αργότερα δημιούργησαν το ροκ συγκρότημα "Breakfast Club". Σε αυτό εκτός από φωνητικά, έπαιζε κιθάρα και ντραμς, πριν να δημιουργήσει το συγκρότημα Emmy το 1980 όπου ο ντράμερ Στίβεν Μπρέϊ (Stephen Bray) ήταν και πρώην φίλος της. Εκείνη και ο Μπρέϊ έγραψαν και παρήγαγαν μουσικά κομμάτια που τράβηξαν την τοπική προσοχή των κλαμπ της Νέας Υόρκης. Ο DJ και παραγωγός Μαρκ Κέϊμινς (Mark Kamins) εντυπωσιάστηκε από τα ντέμο που είχε ηχογραφήσει, έτσι τα έδειξε στον ιδιοκτήτη της εταιρίας Σάϊρ Ρέκορντς (Sire Records), τον Σέϊμουρ Στέϊν (Seymour Stein.)
Επαγγελματική Καριέρα
1980-1985
Το 1982 υπέγραψε συμβόλαιο με τη Sire Records (μια καινούργια εταιρία που άνηκε στην Warner Bros Records) στις ΗΠΑ, που της απέφερε $5,000 για κάθε τραγούδι. Η πρώτη της κυκλοφορία (24 Απριλίου 1982) το σινγκλ "Everybody", του οποίου τους στίχους έγραψε η ίδια ενώ την παραγωγή έκανε ο Mark Kamins, έγινε χιτ στο Billboard Hot Dance/Club Chart αλλά δεν κατάφερε να έχει απήχηση στο Billbοard Hot 100. Παίχτηκε επίσης πολύ στους R&Β ραδιοφωνικούς σταθμούς των Ηνωμένων Πολιτειών, οδηγώντας πολλούς να υποθέσουν ότι η Μαντόνα ήταν έγχρωμη τραγουδίστρια.
Το ντεμπούτο της έγινε με το άλμπουμ Madonna (1983), που ήταν μια συλλογή από χορευτικά τραγούδια , που αρχικά η παραγωγή του ξεκίνησε από τον Ρέτζι Λούκας (Reggie Lucas). Ωστόσο όμως, κατά την διάρκεια της συνεργασίας τους κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να δουλέψουν αποτελεσματικά μαζί. Έτσι, ύστερα από την αρχική του παραγωγή, η Μαντόνα πήγε το άλμπουμ στο τότε φίλο της Τζον Μπένιτεζ (John Benitez) ο οποίος εκτός από τα ρεμίξ, ξανά σχεδίασε το άλμπουμ. Έφτασε στο νούμερο οκτώ στα Album Charts των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ περιείχε 3 επιτυχημένα 100 καυτά σίνγκλς, τα "Holiday", "Bordeline" και "Lucky Star". Τότε, ο δίσκος πούλησε τρία εκατομμύρια, με το ένα από αυτά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τότε έχει φτάσει περίπου τα δεκατρία εκατομμύρια σε πωλήσεις παγκοσμίως.
Καθώς η φήμη της Μαντόνα μεγάλωνε, χιλιάδες έφηβα κορίτσια άρχισαν να επηρεάζονται από την μόδα που προμόταρε διαμέσου φωτογραφήσεων, μουσικών βίντεο και ζωντανών εμφανίσεων. Το ξεχωριστό αυτό στυλ, που συμπεριελάμβανε μπλούζες από δαντέλα, φούστες πάνω από Κάπρι παντελόνια, μακριές κάλτσες, κοσμήματα με τον χριστιανικό σταυρό και αποχρωματισμένα μαλλιά, έγινε το θηλυκό fashion trend των 80's.
Ο επόμενος δίσκος της, Like a Virgin (1984), ήταν μια διεθνής επιτυχία και έγινε ο πρώτος της δίσκος που έφτασε νούμερο ένα στο άλμπουμ τσαρτ των Ηνωμένων Πολιτειών. Η επιτυχία του ομότιτλου τραγουδιού, που έγινε νούμερο 1 στις ΗΠΑ (με διαμονή έξι εβδομάδων στην κορυφή του Billboard Hot 100 Singles Chart! μαζί με τα εξίσου επιτυχημένα singles Material Girl (που έφτασε #2 στις ΗΠΑ, χάνοντας την πρωτιά από το "We Are The World"), Angel και Dress You Up, οδήγησε το άλμπουμ να πουλήσει 12 εκατομμύρια παγκοσμίως, και ως σήμερα έχει φτάσει τα 24.
Η εμφάνιση της στα Μουσικά βραβεία MTV το 1984, όπου τραγουδούσε το Like A Virgin πάνω σε μια γαμήλια τούρτα φορώντας ένα συνδυασμό κορσάζ/νυφικού, δαντελένιες μακριές κάλτσες, ζαρτιέρες και το τότε σήμα κατατεθέν της, την ζώνη "Boy Toy" (σε ελεύθερη μετάφραση "Παιχνίδι Για Αγόρια"), ήταν η πρώτη από τις πολλές εμφανίσεις της που βοήθησε να μεγαλώσει το fan club της, παρόλο που ενόχλησε κάποιους κριτικούς, οι οποίοι πίστευαν πως η προκλητικότητα της προσπαθούσε να κρύψει το γεγονός ότι δεν είχε ταλέντο.
Το 1985, η Μαντόνα έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε mainstream ταινία, το "Vision Quest", όπου είχε ένα μικρό ρόλο ως τραγουδίστρια σε ένα κλαμπ. Το soundtrack της ταινίας περιείχε το δεύτερο νούμερο 1 ποπ χιτ της, την μπαλάντα "Crazy For You", η οποία μάλιστα προτάθηκε για "Γκράμι", καθώς και το Gambler, που είχε μεγάλη επιτυχία στην Μεγάλη Βρετανία. Αργότερα εκείνο το χρόνο η Μαντόνα ξεκίνησε την περιοδεία της στις ΗΠΑ (The Virgin Tour) το 1985, με βοηθητικό συγκρότημα τους Beastie Boys.
1986-1991
Ο δίσκος True Blue (1986) παρουσίασε μία εικόνα περισσότερο ώριμη μουσικά και θεματολογικά, προτρέποντας το περιοδικό Rolling Stone να δηλώσει, "τραγουδώντας καλύτερα από ποτέ, η Μαντόνα προβάλλει την αξίωση της ως η ποπ ποιήτρια της μικρομεσαίας Αμερικής". Ο δίσκος συμπεριλάμβανε την εκφραστική μπαλάντα "Live to tell", που έγραψε για την ταινία At Close Range, όπου πρωταγωνιστούσε ο τότε σύζυγος της Σον Πεν. Στο δίσκο συνεργάστηκε με το συνθέτη Πάτρικ Λέοναρντ, που αργότερα θα γινόταν μακροχρόνιος συνεργάτης και φίλος της. Το True Blue έφτασε στο #1 σε τριάντα χώρες, με 26 εκατομμύρια πωλήσεις.
Το 1987, η Μαντόνα πρωταγωνίστησε στην ταινία Who’s that girl και το ομότιτλο τραγούδι έγινε το έκτο #1 στις ΗΠΑ. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε την επιτυχημένη Who’s that girl περιοδεία, όπου σημειώθηκε η πρώτη διαμάχη με το Βατικανό, όταν ο Πάπας προέτρεψε τους θαυμαστές της να μην παρακολουθήσουν τις συναυλίες της στην Ιταλία. Εκείνο το χρόνο η Μαντόνα κυκλοφόρησε ένα remixed άλμπουμ (You can dance).
Έως την κυκλοφορία του επόμενου της δίσκου, η Μαντόνα θεωρούνταν ήδη μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες σταρ. Το όνομα του ήταν Like a Prayer (1989) και παρουσίασε περισσότερο στοχαστικούς και προσωπικούς στίχους και ένα πιο ώριμο φωνητικό ύφος. Συνεργάστηκε με τον Prince σε τρία τραγούδια και έλαβε πολύ θετικές κριτικές προσελκύοντας ένα πιο ώριμο κοινό. Το Rolling Stone τότε έγραψε ότι ο δίσκος είναι "μια απόδειξη όχι μόνο ότι η Μαντόνα πρέπει να αντιμετωπίζεται σοβαρά ως καλλιτέχνης αλλά και ότι είναι μία από τις πιο αναγκαίες φωνές των 80’ς". Το βίντεο του Like a Prayer περιείχε πολλά καθολικά σύμβολα και καταδικάστηκε από το Βατικανό ως «βλάσφημο». Αν και το βίντεο αποκήρυσσε το ρατσισμό, επικρίθηκε για τη χρήση συμβόλων, όπως τα στίγματα και η ανάφλεξη σταυρών. Παρ' όλα αυτά το άλμπουμ σημείωσε τεράστια επιτυχία παγκοσμίως πουλώντας πάνω από 20 εκατομμύρια.
Το 1990, η Μαντόνα έπαιξε το ρόλο της Breathless Mahoney στην κινηματογραφική μεταφορά της σειράς κωμικών βιβλίων Ντικ Τρέισι στο πλευρό του Γουόρεν Μπίτι. Για την προώθηση της ταινίας κυκλοφόρησε το I’m Breathless, με τραγούδια εμπνευσμένα από τη δεκαετία του 1930. Συμπεριλάμβανε τον #1 χορευτικό ύμνο Vogue, ένα αφιέρωμα στα αστέρια του Χόλιγουντ.
Επιπλέον, εκείνη τη χρονιά, κυκλοφόρησε τον πρώτο greatest hits δίσκο της, The Immaculate Collection, που περιείχε δύο νέα τραγούδια (Justify my love, “Rescue Me”). Το βίντεο του Justify my love κρίθηκε αρκετά τολμηρό από το MTV και έτσι απαγορεύτηκε, όντας το πρώτο κλιπ που είχε τέτοιου είδους μεταχείριση. Η Warner Bros Records κυκλοφόρησε το βίντεο, το οποίο έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα (εμπορικά) όλων των εποχών. Το τραγούδι έφτασε στο #1 των τσαρτς στις ΗΠΑ.
Το 1991, ακολούθησε το ντοκιμαντέρ Truth or Dare,(επίσης γνωστό και ως In Bed with Madonna εκτός ΗΠΑ)το οποίο είναι ο προκάτοχος του I'm Going To Tell You A Secret, και, εκτός από κάποια στιγμιότυπα της Blonde Ambition Tour, περιλαμβάνει αρκετό υλικό από τα παρασκήνια, επεξεργασμένο με ασπρόμαυρο φίλτρο. Παράλληλα συμμετείχε στην ταινία A League of their Own. για την οποία έγραψε το This Used to be my Playground, που έγινε το δέκατο #1 στις ΗΠΑ.
1992-1997
Το 1992, η Μαντόνα κυκλοφόρησε ένα προκλητικό βιβλίο επονομαζόμενο SEX, το οποίο έδωσε τροφή στα media, καθώς όλοι νόμιζαν ότι η Μαντόνα "το είχε παρατραβήξει"
Ύστερα κυκλοφόρησε το Erotica (1992), το οποίο θεωρήθηκε ως ένας πολύ προκλητικό δίσκος αλλά στην πραγματικότητα συμπεριλάμβανε μόνο 3 (από 14) τραγούδια σεξουαλικού περιεχομένου. Οι κριτικοί, αφήνοντας στην άκρη την προκλητικότητα κάποιων στίχων, αποφάνθηκαν πως από τεχνικής πλευράς ο δίσκος είναι πολύ καλός. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε δύο βερσιόν, μια κανονική, και μια δεύτερη χωρίς το τραγούδι Did You Do It? Σε καμία από τις δύο δεν περιλαμβάνοντα οι στίχοι του.
Τέλος, η Μαντόνα πρωταγωνίστησε στην ταινία "Body Of Evidence", η οποία μάλιστα κατηγορήθηκε ότι ήταν μια αντιγραφή του "Βασικού Ενστίκτου"
Η περιοδεία της The Girlie Show (1993) ήταν η πιο προκλητική και αμφισβητήσιμη που έχει κάνει ως τώρα, και η οποία είχε συνολικά έσοδα 60.2 εκατομμύρια δολάρια.
Μετά την περίοδο σεξ, η Madonna κυκλοφόρησε το έκτο άλμπουμ της, Bedtime Stories (1994), παραγωγής Nellee Hooper και Dallas Austin. Έγινε επιτυχία στην Ευρώπη, Αυστραλία και ΗΠΑ και ήταν υποψήφιο για Grammy στην κατηγορία Καλύτερο Ποπ Άλμπουμ. Με το τραγούδι Bedtime story, εν μέρει γραμμένο από την Björk, ο δίσκος έδωσε μια ιδέα για το τι θα ακολουθούσε μουσικά τα επόμενα χρόνια.
Στα τέλη του 1995, η Μαντόνα κυκλοφόρησε το Something to Remember, μία συλλογή με τις καλύτερες μπαλάντες της, που συμπεριλάμβανε τρία νέα κομμάτια, όπως η διασκευή στο I Want YouYou’ll see. του Marvin Gaye, σε συνεργασία με τους Massive Attack, και το
Το 1996 κυκλοφόρησε η πιο πετυχημένη της ταινία, Evita. Το soundtrack της ταινίας έγινε το δωδέκατο πλατινένιο άλμπουμ της, με δύο πολύ πετυχημένα τραγούδια – Don’t cry for me Argentina, You must love me – το δεύτερο κέρδισε και το Όσκαρ για το Καλύτερο Τραγούδι για Ταινία. Η ίδια επίσης κέρδισε και Χρυσή Σφαίρα ως η Καλύτερη Ηθοποιός σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία.
1998-2002
Το έβδομο άλμπουμ της Madonna, Ray of light (1998), συνδύασε προσωπικούς και ενδοσκοπικούς στίχους με ανατολίτικους ήχους, down-tempo, ηλεκτρονική ενορχήστρωση και τα έγχορδα όργανα του Craig Armstrong. Κέρδισε τις καλύτερες κριτικές της καριέρας της. Το Rolling Stone εγκωμίασε την ίδια και τον William Orbit (συμπαραγωγός) για τη “δημιουργία του πρώτου ποπ δίσκου που αγκάλιασε επιτυχημένα την techno” δηλώνοντας ότι μουσικά το Ray of light είναι ο πιο “περιπετειώδης δίσκος της”. Ο δίσκος κέρδισε 4 βραβεία Grammy και κατατάχθηκε στο #363 στη λίστα του Rolling Stone με τα 500 Καλύτερα Άλμπουμ όλων των εποχών.
Η Madonna συνέχισε την επιτυχία του Ray of light με το σινγκλ “Beautiful Stranger” που έγραψε με τον Orbit για την ταινία Austin Powers: Ο κατάσκοπος που με κουτούπωσε (1999).
Το 2000 κυκλοφόρησε η ταινία The Next Best Thing, που ήταν μία εμπορική απογοήτευση και πήρε κακές κριτικές. Η Madonna συνείσφερε δύο τραγούδια για το soundtrack της ταινίας, το “Time stood still” και το “American pie”, μία χορευτική διασκευή στο κομμάτι του Don McLean.
Με το Music (2000), το όγδοο άλμπουμ της, η Madonna επέστρεψε στο πνεύμα της χορευτικής ποπ και house μουσικής. Εν τούτοις, διατήρησε την ενδοσκοπική δριμύτητα του Ray of light σε κομμάτια όπως το Paradise (Not for me) και εισήγαγε κιθάρες για μία πιο folk νότα (“Don’t tell me”, “Gone”) σε συνεργασία με το Γάλλο μουσικό της house Mirwais Ahmadzai. Το τρίτο σινγκλ του άλμπουμ “What it feels like for a girl” συνοδεύτηκε από ένα βίντεο που σκηνοθέτησε ο πρώην σύζυγος της, Guy Ritchie, και απαγορεύτηκε από το MTV και το VH1 λόγω των βίαιων σκηνών του. Φυσικά η Madonna κυκλοφόρησε το βίντεο στην αγορά και έγινε το πιο εμπορικό βίντεο όλων των εποχών.
Το 2001 ξεκίνησε την περιοδεία της Drowned World Tour, την πρώτη μετά από οχτώ χρόνια. Η επιτυχία της περιοδείας αυτής καταγράφηκε σε DVD και συνέπεσε με την κυκλοφορία του δεύτερου greatest hits άλμπουμ της, GHV2. Το 2002 έγραψε και ερμήνευσε το θεματικό τραγούδι της ταινίας James Bond, Die another day όπου είχε ένα μικρό ρόλο ως δασκάλα ξιφασκίας.
2003-2008
Το ένατο άλμπουμ της Madonna, American Life (2003), στο οποίο οι στίχοι ήταν εμπνευσμένοι από τις πτυχές του αμερικάνικου ονείρου, της δόξας, του πλούτου και της κοινωνίας, δίχασε τους κριτικούς. Αναμφισβήτητα το πιο τολμηρό και μουσικά ακραίο άλμπουμ της, το American Life, σε συνεργασία με τον Mirwais Ahmadzai, παρουσίασε μία πιο σκοτεινή πλευρά της τραγουδίστριας. Το μουσικό βίντεο για το πρώτο σινγκλ, “American life”, προκάλεσε διαμάχη στις ΗΠΑ, καθώς περιείχε σπλαγχνικές σκηνές απεικονίζοντας τον πόλεμο με εκρήξεις και αίμα (τον ίδιο καιρό είχε εισβάλλει ο αμερικανικός στρατός στο Ιράκ). Η Madonna το απέσυρε και παρουσίασε μία άλλη έκδοση του, δείχνοντας την ίδια να τραγουδάει μπροστά από διάφορες σημαίες από όλο τον κόσμο. Παρ’ όλο που ο δίσκος ήταν ο χαμηλότερος σε πωλήσεις στην καριέρα της, έγινε #1 στις ΗΠΑ.
Το 2004 η Madonna έκανε την πιο πετυχημένη περιοδεία της χρονιάς (The Re-Invention Tour). Την ίδια χρονιά μπλέχτηκε σε μία δικαστική διαμάχη με τη Warner Music Group, με την οποία μοιραζόταν τη δισκογραφική Maverick. Η διαμάχη έληξε με τη Warner Music Group να αγοράζει τις μετοχές της Madonna. Τον Ιανουάριο 2005 η Madonna ερμήνευσε το Imagine του John Lennon για την τηλεοπτική συναυλία “Tsunami Aid: A Concert of Hope”, με την οποία συγκεντρώθηκαν χρήματα για τα θύματα του τσουνάμι στην Ασία.
Το δέκατο άλμπουμ της, Confessions on a Dance Floor (2005), δημιουργήθηκε ως ένα συνεχές μιξάρισμα χορευτικών τραγουδιών, με μουσικά στοιχεία των 70’s αλλά και του δικού της παλαιότερου ρεπερτορίου, με την παραγωγή του Stuart Price. Ο δίσκος έφτασε την κορυφή σε 41 χώρες και έχει πουλήσει 12 εκατομμύρια αντίτυπα από την κυκλοφορία του (Νοέμβριος 2005). Η δουλειά αυτή δέχτηκε πολύ θετικές κριτικές, όμοιες μ’αυτές του Ray of light. Το “Hung up”, το οποίο περιείχε ένα δείγμα από το “Gimme! Gimme! Gimme!” των ABBA, έγινε το πιο πετυχημένο σινγκλ της καριέρας της. Το δεύτερο σινγκλ “Sorry” έγινε το δωδέκατο #1 στη Μεγάλη Βρετανία. Ακολούθησε το “Get together” που έγινε το τριακοστό έκτο #1 χορευτικό χιτ στις ΗΠΑ. Το τέταρτο και τελευταίο σινγκλ του άλμπουμ είναι το “Jump” (Οκτώβριος 2006).
Η περιοδεία της, Confessions Tour, ξεκίνησε στα τέλη του Μαΐου 2006 και έγινε η μεγαλύτερη περιοδεία στην ιστορία από γυναίκα καλλιτέχνη (193,7 εκατομμύρια δολάρια). Όμως, προκάλεσε διαμάχες όταν χρησιμοποίησε θρησκευτικά σύμβολα στη σκηνή, όπως τη σταύρωση κατά τη διάρκεια του “Live to tell”. Η περιοδεία τελείωσε στις 21 Σεπτεμβρίου 2006 στο Τόκιο.
Η Madonna κυκλοφόρησε το 2008 το νέο της άλμπουμ με τίτλο "Hard Candy" σε συνεργασία με τον Timbaland και το Justin Timberlake. Το πρωτο σινγκλ του αλμπουμ,"4 Minutes" έγινε μεγάλη επιτυχία.
Η Μαντόνα ερμήνευσε 4 τραγούδια της στη συναυλία Live Earth που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο. Τα τραγούδια ήταν τα:Hey You, Ray Of Light, La Isla Bonita και Hung Up. Και ήταν εκείνη η οποία έκλεισε τη βραδιά της 7ης Ιουλίου 2007 (07.07.07) στο Wembley Stadium. Το 2008 μπήκε στην Αίθουσα της Δόξας του Ροκ εν Ρολ.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 2008 η Μαντόνα πραγματοποίησε συναυλία στην Ελλάδα, για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της καριέρας της, στα πλαίσια της περιοδείας της Sticky & Sweet Tour με τους θεατές να αγγίζουν τους 75.637 και εισπράξεις που φτάνουν τα 9.030.440$, κάνοντας την Αθήνα τη συναυλία με τους περισσότερους θεατές από όλους τους άλλους σταθμούς της περιοδείας της, και μια από τις πιο κερδοφόρες συναυλίες της στα πλαίσια της Sticky & Sweet Tour.
Η περιοδεία της Sticky & Sweet Tour(2008-2009) έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε η ίδια για την πιο κερδοφόρα περιοδεία από γυναίκα καλλιτέχνη από την προηγούμενη περιοδεία της The Confessions Tour κάνοντας έτσι την Sticky & Sweet Tour την πιο κερδοφόρα περιοδεία από σόλο καλλιτέχνη (άνδρα και γυναίκα) με κέρδη που ξεπερνούν τα $407.713.266 και τους θεατές να φτάνουν τους 3.545.899 σε 85 σταθμούς.
Το Σεπτέμβριο του 2009 η Μαντόνα κυκλοφόρησε το Celebration, ένα άλμπουμ με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας της. Το άλμπουμ αυτό είχε επίσης και δύο νέα κομμάτια, το Celebration και το Revolver. Ήταν ουσιαστικά το τελευταίο άλμπουμ που έβγαλε με τη δισκογραφική εταιρία Warner Bros Records
Τον Ιούνιο του 2011, ο μάνατζερ της Madonna, Guy Oseary, επιβεβαίωσε στη σελίδα του στο Twitter, ότι η Madonna θα ξεκινούσε να ηχογραφεί το 12ο studio album της τον επόμενο μήνα.
Δισκογραφία:
Άλμπουμ
Στούντιο Άλμπουμ
- The First Album (1983)
- Like a Virgin (1984)
- True Blue (1986)
- Like a Prayer (1989)
- Erotica (1992)
- Bedtime Stories (1994)
- Ray of Light (1998)
- Music (2000)
- American Life (2003)
- Confessions on a Dance Floor (2005)
- Hard Candy (2008)
Soundtrack Albums
- Who's That Girl (1987)
- I'm Breathless (1990)
- Evita (1996)
Ανθολογίες
- You Can Dance (1987)
- The Immaculate Collection (1990)
- Something to Remember (1995)
- GHV2 (2001)
- Remixed & Revisited (2003)
- Celebration (2009)
Live Albums
- I'm Going to Tell You Secret (2006)
- The Confessions Tour (2007)
- Sticky & Sweet Tour (2010)
Ρεμίξ Άλμπουμ
- Remixed Prayers (1989)
- GHV2 Remixed: The Best of 1991-2001 (2001)
- Confessions Remixed (2006)
Περιοδείες
- The Virgin Tour (1985)
- Who's That Girl World Tour (1987)
- The Blond Ambition World Tour (1990)
- The Girlie Show World Tour (1993)
- Drowned World Tour (2001)
- Re-Invention World Tour (2004)
- Confessions Tour (2006)
- Sticky & Sweet Tour (2008-2009)
Πηγή: el.wikipedia.org
Επιμέλεια-προσαρμογή: Σοφία Παφτούνου
